Dit is de derde week sinds ons vertrek naar India. We zijn nog steeds druk in de weer met allerlei formaliteiten en dingen regelen. Daar moeten we vooral goed de tijd voor nemen. Het mooie van in een ander land gaan wonen, in plaats van er op vakantie gaan, is dat je niet een enorme bucketlist aan het afstrepen bent. Dingen die je wil doen of bekijken, dat komt allemaal wel. Zo zocht en vond ik nog steeds niet DE plek om mooie stoffen te scouten. Tot vandaag! We gingen naar een wijk waar vooral ook veel meubelzaken zijn gevestigd, om ons te oriënteren op de inrichting van ons nieuwe huis. Die waren niet geweldig inspirerend, maar de zijstraten waren royaal gevuld met een enorm aanbod stoffen! Hier kom ik snel terug om kussens te laten maken. Mocht het huis dat we op het oog hebben doorgaan, zijn we ten eerste superblij, maar dan ga ik ook mijn eerste ervaringen met customizing in India beleven. Wordt vervolgd!
India, het land van ‘almost’
Precies een week geleden belandden we in India. Het is een enorme (leuke) rollercoaster waar we in terecht zijn gekomen. Het leven is enorm intens in alle opzichten: klimaat, mensen, verkeer, eten, geen cash. Maar het is nóg lastiger om de verfijning in een vreemd land te begrijpen. Met oversteken begin ik al een trucje te ontdekken: met je hand/arm net doen of je het verkeer tegenhoudt en dan ‘gewoon’ oversteken. Bij het hoofdgerecht komen ze al vragen of je nog een toetje lust, en ze vinden het vreemd als je niet het hele schaaltje leeg eet (mega-porties hier). En dan nog is alles ‘almost’ Ik bestelde een glas wijn die niet meer op voorraad was, maar ze adviseerden een soortgelijke wijn die eigenlijk maar nét iets duurder was (1350 INR ipv 700 INR) Het woord ‘precies’ kennen ze niet. Zo mag je zelf weten of je maximaal 30 MPH rijdt, 40 MPH of misschien wel 50 MPH…
avontuurlijk pakketjes ophalen
We nemen niet veel vanuit NL mee naar India. Hier is alles te koop en versturen kost meer dan hier opnieuw aanschaffen. Zo krijgt de plaatselijke economie ook nog een kleine boost. Toch konden we met gemak 18 verhuisdozen vullen met voornamelijk kleding, boeken en wat persoonlijke spullen. We hebben ze als vrachttransport verstuurd. Zulke doosjes maken een reis van ongeveer 10 dagen. Afgelopen zaterdag kwamen de eerste 3 binnengedruppeld. Werkelijk de helft zo plat en aan alle kanten gebutst. Vanmiddag heb ik de tweede lading van 7 dozen opgehaald: de stroopwafels vlogen me om mijn oren. Alle dozen zijn opengemaakt, en zelfs omgepakt. Maar het meest avontuurlijke is wel het proces van tellen en je handtekening zetten. Trek daar gerust een uurtje voor uit. Gelukkig is er altijd veel te zien. De ‘mooiste’ meubeltjes en postvakken, heerlijk aangetast door de tand des tijds!
first catch!
Precies op het moment dat we in India aankwamen afgelopen week, is de maatregel ingegaan dat alle 500 en 1000 rupee-biljetten niet meer geldig zijn. Dit is 85% van het totaal aantal biljetten dat in omloop is, dus je kunt je voorstellen dat dit een enorme impact heeft. Enorme rijen bij de banken, en vooral de kleine ondernemers worden getroffen, omdat deze vaak geen bankkaart accepteren, en er nu heel weinig cash in omloop is. Er ontstaan wel mooie momenten: de eerste dag gingen we lunchen en ik wilde betalen met een kaart die niet werd geaccepteerd: Oh, kom een andere keer maar betalen…
Het heeft dus ook enorme invloed op mijn ‘koopgedrag’ . De kleine leuke stalletjes moet ik even voorbijlopen. Toch kon ik deze schaaltjes echt niet laten staan: met het laatste bijeen geschraapte kleingeld gekocht en symbolisch voor de eerste aanzet van onze nieuwe inventaris.
een dag vol verhalen…
Ons avontuur is begonnen en de eerste dag in Pune -waar we gaan wonen- zit erop. Ondanks dat dit een ontwikkelde grote stad is (IT-hub met 4,5 miljoen inwoners) is op iedere hoek van de straat volop authentiek India te beleven. De koeien worden gemolken op straat, kleine altaartjes met de duizenden goden die India telt worden vereerd en overal op straat wordt eten bereid. Het claxoneren gaat ook gewoon onafgebroken door. De contrasten zijn groot(s) en boeiend. Mooie brede straten, rustig en sereen met veel groen, tegenover kronkelende steegjes waar waar handel op alle mogelijke manieren gedreven wordt. Contact met mensen gaat enorm snel en ieder moment is een klein verhaaltje. Op dit moment heerst een heftige situatie: het is lastig is om aan cash te komen omdat de ATM’s leeg zijn ivm plotselinge regeringsmaatregel met betrekking tot wissel van coupures. Ik ga regelmatig een update geven over het leven in een Indiaase grote stad!
simple food-inspiration
Gisteren liep ik even binnen bij ‘Picknick’ in Rotterdam. Een fijne plek om te ontbijten en lunchen, of gewoon een lekkere koffie te drinken. Ik had ook een beetje lekkere trek, en je komt ze niet overal tegen, maar als er scones op de kaart staan, ben ik meteen om. Altijd op zoek naar verrassende details, werd ik helemaal blij van de manier waarop de scone werd geserveerd. Heel stylish op een mooie plank met vetvrij papier. En dan niet de room en jam in een bakje erbij, naar mooi uitgestreken over het papier. Nog even een stickertje met logo erbij, en meteen een plaatje om te zien. Hoe simpel kan styling zijn…
vij5 verrassend en verfrissend!
Ik ben nog aan het nagenieten van de Dutch Design week. Er was zoveel te zien en zo gevarieerd, dat ik altijd even tijd nodig heb om alles op een rij te zetten. Dit jaar heb ik ook de ‘kleinere’ gebieden bezocht, waaronder de Hallenstraat. Ik vond het ontzettend leuk om de studio van vij5 te zien. Ik bewonder hun werk en hun verrassende ontwerpen. Een aantal keren heb ik hun presentatie gezien, maar nog nooit in hun eigen studio en dat gaf zeker een extra dimensie. Waar ik vooral van onder de indruk was, was de ‘two towel’ die zowel voor de vaat als voor je handen was: dus badstof en katoen op een prachtige manier met elkaar vermengd. Het was een ingewikkeld produktieproces, dat in Turkije ontwikkeld is. Mooi om te zien dat het enthousiasme van een fabrikant in combinatie met een fantastisch idee van een ontwerper tot zo’n mooie samenwerking leidt!
verdieping op de Dutch Design week
Je kunt nog vier dagen genieten van al het moois en nieuws op de Dutch Design week. Je ziet dat de diverse plekken zich enorm ontwikkelen, en er ook weer nieuwe plekken bij komen om te bezoeken. Veel is tijdelijk voor deze week opgezet, zoals bijvoorbeeld ook het eerste paardenvlees restaurant van Nederland ‘The fat pony’. Helemaal gericht op gerechten met paardenvlees, zoals worstenbroodjes of een tosti met paardenrookvlees. Fantastisch doorgevoerd in menukaart, inrichting en zelfs eigen ontworpen servies met de stamboom van paarden als uitgangspunt. Ook sprak ik uitgebreid met Deborah Dax, afgestudeerd aan de Dutch Design Academy. Zij ontwierp vrouwenkleding voor mannen, omdat een man nu eenmaal een andere lichaamsbouw heeft dan een vrouw, en zij op deze manier toch vrouwelijk én goed passende kleding kunnen dragen. Mooi om dit uit de taboesfeer te halen.
Deze voorbeelden geven aan hoe divers de ontwerpers op de Dutch Design week opereren. Tot aanstaande zondag 30 oktober in Eindhoven te bezoeken!
Dutch Design week, een must see!
Gisteren is de Dutch Design week van start gegaan. Een geweldig design-evenement in (met name) de binnenstad van Eindhoven, die steeds meer internationale allure krijgt. Je zou er zeker twee dagen voor uit moeten trekken, vooral ook om de verhalen áchter de ontwerpen te horen. Er is veel aandacht voor de processen en voorstudies van een ontwerp, en de visie van de bedenker en maker. Veel werkplaatsen zijn open en wandel je makkelijk naar binnen, zo kun je een kijkje in de keuken van de ontwerper nemen. Je blijft geïnspireerd raken en je verbazen over zoveel nieuws en vernieuwende ideëen. Het hele event is fantastisch georganiseerd. Speciale design-taxis en een hop-on/hop-off bus rijden door de hele stad om je (gratis!) van de ene naar de andere locatie te brengen. Ook al ben je zelf niet werkzaam in de woonbranche, als design-liefhebber moet je hier echt tijd voor vrij maken!
De Dutch design week is nog tot zondag 30 oktober te bezoeken: ideaal bereikbaar met de trein!
Benieuwd naar de kinderkamer van een stylist?
Mensen vragen me heel regelmatig of ik als kind ook altijd al aan het schuiven was in mijn kamer… Nou nee, naast dat ik de kamer deelde met mijn zus en daardoor van veel ruimte geen sprake was, was ik daar niet zo mee bezig. Wel met het huis van mijn barbie… Niet zo’n plastic kant-en-klaar geval, maar gewoon gemaakt van oude schoenendozen en versierd met stukjes stof, papier en wol. Als ik er nu weer in terug kijk, zie ik wel veel decoratieve items die het nu weer heel goed doen: zoals de macrame-plantenhanger. Ook de wand-opbergzak zie ik weer regelmatig voorbij komen. Helaas is dit een zwart-wit foto, anders zou je een prachtig palet kunnen ontdekken van oranje, bruin en groen.
Lang leve de nostalgie!