Kortsluiting?
Bij het woord ‘commissie’ ontstaat er misschien per direct een bliksemschicht in je hoofd, of iets minder erg: allerlei aannames, gedachtes, oor­delen zelfs. Ik ben benieuwd wat het bij jou oproept.

Commercieel? Hebberig? niet objectief?

Of juist samenwerken, kansen of helpen?

Kindjes die vragen…
We kunnen verschillende associaties hebben bij bepaalde uitgangspunten. Ook als interieurontwerper. Het spannende hieraan is, dat hoe je er tegenaan kijkt wel eens ver terug te voeren is. Naar je kindertijd bijvoorbeeld, toen je leerde dat geld ‘vies’ was. Het mantra van mijn jeugdjaren was: “kindjes die vragen worden overgeslagen”. Dat nestelt echt wel in je systeem. En om hulp durven vragen komt nog steeds niet als vanzelfsprekend in me op.

Of misschien heb je van huis uit meegekregen dat je nooit meer mocht wensen dan je nodig had. Je moest maar gewoon tevreden zijn. Of een stukje later in je interieur-opleiding hoorde je misschien dat samenwerken met fabrikanten en merken leidt tot onduidelijkheid. Dat je daarmee je onafhankelijkheid verliest. Dat het niet transparant is. Dat je daardoor je eigen belang boven dat van de klant zet.

En dat hoeft helemaal niet.
Als jouw uitgangspunt vanuit je tenen is, dat je jouw klanten op de allerbeste manier wilt helpen, dan kan dat nog steeds als je samenwerkt met merken en leveranciers. Maar daarnaast kun je ook een extra inkomen vergaren doordat je die samenwerking hebt opgebouwd. Je staat achter de kwaliteit van de producten, je vertrouwt op de levertijden en je weet dat jouw leverancier thuis geeft als er iets niet goed blijkt te zijn met het product. Het transport wordt zorgvuldig gedaan en samen zorg je er voor dat het product goed wordt geïnstalleerd.

Jouw klant heeft al vertrouwen in jou en dat wordt alleen maar groter, als je hem met het uiteindelijke eindresultaat kunt helpen en hem daarbij kunt ontzorgen. Precies daar gaat het de klant om.

Wat gaat er wellicht ‘mis’ in je hoofd?
Dat interieurontwerpers een chesterfield bank adviseren omdat ze bij die leverancier de beste (commerciële) afspraken hebben gemaakt. Terwijl de droombank van die klant italiaans design is. Nu is dit qua stijl een groot verschil.  Een verschil waar de klant natuurlijk nooit akkoord mee zou gaan. Een lekker overdreven voorbeeld, dus.

De scheidingslijn wordt dunner als je als ontwerper kunt kiezen uit twee vergelijkbare designs die een andere commissie opleveren. Je kiest vanzelfsprekend de bank die het allerbeste in jouw interieur ontwerp past. Je kunt je klant uitleggen dat je graag met die fabrikant of leverancier werkt, omdat je vierkant staat achter de kwaliteit en de service. Je kunt er zelfs voor kiezen om je klant een (klein) deel van je commissie kado te geven. Why not.

Wat is jouw wishlist?
Maak een lijst van merken waar jij helemaal weg van bent en die je toch wel zou adviseren. Zo weet je dat jouw keuzes objectief zijn. Gebaseerd op uitstraling van het product en niet op basis van prijsafspraken. Neem contact met die merken op. Ook zij zijn op zoek maar samenwerkingen er komen de verrassendste connecties uit. Het is gewoon slim om van elkaars netwerk gebruik te maken. 

Voelt het zo al anders?
Als interieurontwerper moet je ook commercieel zijn. Je moet slim ondernemen, anders is de kans groot dat het een hobby blijft. Als je gaat voor de mooiste keuzes die je als interieurontwerper voor een klant kunt maken, zul je nooit ‘misbruik’ maken van commissie-afspraken met je leverancier.